lieve marlenie

vanop je veilige wolk heb jij de laatste dagen ongetwijfeld genoten van het verlichte hemelfirmament

bij het vallen van de sneeuw dacht ik terug aan de plantynse kerstfotoshoot en aan de schaatsuitstap die katrien en jij maakten

één uit de duizend, jij blijft een plaatsje hebben in onze harten en op jou unieke manier zal jij ons blijven verwarmen met mooie herinneringen!

warme knuffels en een heel erg dikke kus, ik ben ervan overtuigd dat je ze kan voelen

liefs

voor jou

lieve marlenie

vandaag ontving ik je mooie kaartje
het pronkt op een mooie plaats

er zijn warme knuffels onderweg naar jouw wolk
ondertussen kan je je verwarmen met rodrigo y gabriela
ik ben er zeker van dat jij ze geweldig vindt!

dikke kus

Bright eyes

Het wordt stil om je heen,
zacht geprevel, intens geween.
Een omarming, een warme traan
helaas we moeten je lichaam laten gaan.

Maar je ‘wezen’ vrolijk en fris,
dat blijft onder ons, waar het was waar het is.
En al vliegt het er even tussen uit,
op zoek naar stranden, zon en fris fruit,
we zullen je af en toe vragen vrolijk en fris,
zet je nog even onder ons waar je was waar je is.

Marleentje

Mijn maatje
Mijn plakijzer
Mijn lieve vriendin
Zoveel fijne dingen mocht ik met jou beleven
Als was het maar voor even
Dat stukje zon dat jij was
Kwam altijd van pas
Het is zo leeg sinds jij er niet meer bent
Ik denk dat het nooit went

Do not stand at my grave and weep;

I am not here. I am not asleep.

I am a thousand winds that blow.

I am the diamond glints on snow.

I am the sunlight on ripened grain.

I am the gentle autumn rain.

When you awaken in the morning's hush

I am the swift uplifting rush

Of quiet birds in circling flight.

I am the soft stars shining in the night.

Do not stand at my grave and cry;

I am not here...

May the road rise up to meet you,
may the wind be ever at your back.
May the sun shine warm upon your face
and the rain fall softly on your fields.
And until we meet again,
May God hold you in the hollow of his hand.

Lieve dappere Marleen
Je was zoals anders geen
Verliefd op het leven
Je kon niet genoeg beleven
Zo vreselijk jammer
Niks kon nog baten
Het leven heeft je verlaten
Ons verdriet is groot en zwaar
Toch zijn we ook dankbaar
Omdat je één van de onzen bent
Omdat je ons jaren hebt verwend
Door onze collega en vriendin te zijn
Maar je missen: dat doet pijn in heel Plantyn.

actie

De kine is hier net voor de eerste keer geweest.
We zijn heel rustig gestart. Kan niet anders, na 4 maanden plat liggen.
Enkele ademhalingsoefeningen en enkele beenoefeningen. Meer niet.
Morgen volgt een tweede sessie. De ademhalingsoefeningen moet ik tussenin zelf ook doen, zodat zoveel mogelijk longblaasjes aan het werk gezet worden.

Binnen 2 weken opnieuw naar het uza. Daar ga ik vanaf nu ook elke maand 1 keer naar de longrevalidatie, zeg maar fitness voor longpatiënten.
Voordeel is dat ze daar kunnen monitoren of ik vooruitgang maak.
Terwijl je er traint, wordt immers constant je hartslag en zuurstofsaturatie in het bloed gemeten.
Zo zullen we de komende periode wat kunnen opvolgen.

Er is dus werk aan de winkel, maar ik kijk er naar uit om weer wat meer te kunnen bewegen.
En wat begeleiding is daarbij meer dan welkom, want alleen weet je begot niet hoe je een conditie van vér onder nul moet beginnen opbouwen...