MarleenDje

Ik was langs de dijk aan het razen
en het zal je niet verbazen
maar ik lag bijna op mijn façade:
een eendenbarricade!

Hela, stop eens!Sstoppen jij!
Je komt hier niet voorbij
voor we weten hoe het staat,
met Marleen, hoe het daarmee gaat.

Afgestapt, fiets aan de kant,
neergeploft in ’t Scheldezand.
Ik gaf verslag van de laatste weken.
Je zag de eenden zo verbleken.

Eentje was behoorlijk ontdaan,
anderen begonnen te vleugelslaan,
sommigen zuchtten heel diep,
en er was er eentje die riep:

Potverdorie, nu ben ik het beu!
Dat is verdorie ontzettend sneu.
Vanaf nu is het enkel nog VOORUIT!
Marleen moet er eens tussenuit.
Hopelijk kan ze naar de zee,
misschien vliegen we wel effe mee.
We moeten toch gaan trainen
leren vliegen op mooie lijnen.

Zeg maar dat we’r zeker zijn,
misschien van ver, dus wel wat klein,
maar al zijn we dan geen mensen,
we willen haar HET BESTE wensen!

A.J. Kwak