We zijn er bijna

Hallo allemaal

Het zijn nu écht, écht, écht de laatste loodjes. Ik kan het amper geloven. Meer dan 6 maanden zijn we nu al bezig. Van de ene chemokuur naar de andere. Tussenin altijd een paar weken thuis om te recupereren.
Je hebt geen besef van tijd meer. Je volgt gewoon de kuren, je gaat mee met de flow van D2. De 'mijlpalen' zijn de chemo's, je telt niet meer in weken of maanden.
Tot in juni. Dan besefte ik ineens dat we écht aan de laatste lijn begonnen waren. En dat deed deugd, want ik kijk er meer en meer naar uit om weer eens wat 'anders' te kunnen doen.

17 juli zou normaal 'Tx-dag' worden, zoals ze hier de dag van de transplantatie noemen. Dat is een heel klein beetje uitgesteld, zoals jullie intussen weten.
Tja, stamcelletjes met een verkoudheid, da's ook niet aan te raden ;-)
Het wordt een beetje spannend afwachten nu. Het zou vannacht kunnen gebeuren, maar ook morgen. Het hangt ervan af of de donor voldoende stamcellen in 1 keer zal kunnen afstaan.
Straks om 11u start voor hem de aferese (afname).

En dan... stamcelletjes het vliegtuig op en richting Edegem. Ik zal ze met open armen ontvangen!

Voorlopig voel ik me best nog oké. Ik durf het hier amper schrijven, maar de 'klop' van de chemo of de bestraling blijft voorlopig uit. Al kan die natuurlijk ineens toeslaan.
Maar elke dag dat ik me goed voel, is goed meegenomen.

't Is gek, maar dit zal ongeveer het laatste berichtje zijn dat ik blog met m'n 'oude' cellen. Want die zijn nu stilletjesaan voorgoed aan het verdwijnen. Om nadien helemaal opnieuw te kunnen beginnen.

Jullie horen er nog van wanneer m'n 'tweede verjaardag' uiteindelijk zal zijn!

BEDANKT nog voor alle steun, berichtjes, brandende kaarsjes en zoveel meer!
Marleen