Oef... m'n kopje komt weer boven water. Uit het diepe. Het heel diepe.
Ik had niet meer gedacht dat de chemo me zo klein zou krijgen. Tot hiertoe alles goed doorstaan, en met die intensificatie ging dat ook wel zo gaan. Jawadde, niet dus.
Je weet pas wat iets is als je het zelf meemaakt. Een waarheid als een koe!
Ik heb het gevoel dat m'n wagonnetje echt naast de sporen heeft gestaan, maar nu zijn we weer vertrokken.
Als ik m'n benen nu ook nog eens terug in gang krijg na 2 weken -letterlijk- platte rust, zijn we er weer bovenop.
Het D2-team heeft trouwens prachtig werk geleverd! Vorige woensdag binnengekomen, en nu ben ik weer de oude aan het worden. Thuis ging het echt niet meer, en hier hebben ze me goed kunnen 'opkalefateren'. Ik kan hen niet genoeg bedanken, 't is een superteam!
Btw, de 'lipjes' zullen binnenkort ook schitteren op de nieuwe blog van het hematoteam, tenminste als jullie daar geen auteursrechten op claimen ;-))
Tot gauw!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
5 opmerkingen:
Over 'boven water' gesproken...
19.00u : Bliksemschichten tekenen dramatische taferelen op het inktzwarte zwerk boven het UZA.
19.30u : De mannen van de technische dienst gaan het binnenlekkend water in de kleedkamers te lijf met emmers die even knalgeel zijn als mijn regenvestje...
20.00u : Mijmerend op de fiets herdefinieer ik het begrip 'natregenen'.
Het voelt aan als onder de douche staan, maar iemand anders bedient de kraan.
20.30u : Zestien kilometer en zestien miljard regendruppels later nestel ik me met de krant en een dampende choco in de zetel.
Het kopje boven water...
Maar als je bedenkt hoe onze mensen op D2 vaak spartelen op het kopje boven te houden, is deze kletsnatte fietstocht gewoonweg een pretje.
Met veel respect voor jullie moed en doorzettingsvermogen : blijven spartelen mensen!
Kop op!
Dr. Irma, toegevoegd en aangespoeld geneesheer
En als die benen nu ook nog de trappers helemaal in beweging krijgen en je het gevoel hebt dat je de mont ventoux aan 't oprijden bent, dan ben je terug 'de oude'. En Walter klinkt ook al stuk optimistischer omdat hij terug echt leven in je tegenkwam. Hoop en moed groeit weer onder het motto: ni ploeie!! Misschien gaat hij in Lourdes toch wel een wonder laten gebeuren. Veel moedige steun uit Ranst. Hilde en Ludwig
Oef, 't doet goed om te horen dat de Belgische tropenregens iedereen hier op D2 en collega's onderweg naar Schoten niet klein krijgen. Choco's doen toch wonderen hé! 'k Hoorde op de radio dat in het HHartZH in Lier, m'n andere werkstek, de spoed onder water heeft gestaan! En herbeluister nu in 'De Tuin van Eden' het 'Water Concerto' van de Chinese componist Tan Dun...Al water dus dat de klok slaat vanavond (eens wat anders dan bloed natuurlijk...)
regen die met bakken uit de hemel valt, klank- en lichtspel van donder en bliksem, windstoten, ... het krijgt ons allemaal niet klein!
dan kennen ze D2 nog ni ;-)
In naam van alle Plantyn-bloggers een hele grote BEDANKT voor de wijze waarop jullie ons Marleen er weer bovenop gekregen hebben!
En, Marleentje, hou je kopje boven water en laat je maar meedrijven met de stroom! Veel liefs! De Plantyn-bloggers
Een reactie posten